پدرم گفت پدرجان زن اگر زن باشد

شیر در خانه و در کوچه و برزن باشد

پدرم گفت ای دخت نکو بنیادم

زلف بر باد مده تا ندهی بر بادم

هدف دشمن سنگ افکن پیشانی ماست

کسب جمعیتش از زلف پرشانی ماست

پدرم گفت گل از رنگ ولعابش پیداست

وزن مومنه از طرز حجابش پیداست

ای وطن دختران غیرتمند

شیر خوار تو خواهران منند

در تماشای ظهر آتش و خون

خواهرانم براردان منند

خواهرانم برادران غیور!

شام غم تشنه ی خروش شماست

شان والعصر عصر عاشوراست

ودر این عصر علم به دوش شماست

خواهرانم حجاب تیغ شماست

تیغ خود را زکف نیندازید

شرف زن به حفظ عصمت اوست

خویش را از شرف نیندازید

از آن بترس روزی جمل دوچرخه شد

اسیر پنجه ی راین کرخه شود

زنان فاجعه پا در رکا ب بگذارند

دوباره از سر زنها حجاب بردارند

برادرم پدرم خواهرم به هوش آیید

گر از قبیله ی موجید در خروش آیید

که گفته است دراین واهه ظلم باب شود

ز آتشش جگر اهل دین کباب شود

کسی که در نفس غرب استحاله شود

به پنجه ی هوس غربیان مچاله شود